MAU-MAU
Spelregels
Het Mau Mau spel is vooral populair in Duitsland, Oostenrijk, Zuid-Tirol en Brazilië. In Zwitserland staat het spel bekend als "Tschau Sepp".
Instelling
Mau-Mau is een kaartspel. Aan het begin krijgt elke speler hetzelfde aantal kaarten (vaak vijf of zes), die hij met de beeldzijde naar beneden - als een waaier van kaarten - in zijn hand neemt. De resterende kaarten worden met de beeldzijde naar beneden op een stapel (talon) gelegd. De bovenste kaart van de stapel wordt open ernaast gelegd.
Spelregels
Om beurten legt elke speler een van zijn kaarten open op de kaart ernaast - als dat mogelijk is. Dit is mogelijk als de af te leggen kaart dezelfde waarde of kleur heeft als de bovenste kaart die open ligt. (Voorbeeld: Een andere schoppenkaart of een andere 10 mag bovenop de schoppen 10 worden gelegd). Als een speler geen kaart kan of wil leggen, moet hij een kaart van de stapel trekken en is de volgende speler aan de beurt. Als de talon op is, worden de afgelegde kaarten, behalve de bovenste zichtbare, opnieuw als talon gelegd.
Verdere regels
Omdat de basisregels relatief weinig mogelijkheden voor speelstijl en strategie toestaan, wordt Mau-Mau altijd gespeeld met aanvullende regels die daarop gebaseerd zijn. Er zijn echter grote regionale verschillen, vandaar dat de volgende regels en handwaarden slechts als voorbeeld worden gegeven:
Wie een kaart trekt, mag deze kaart vervolgens afleggen als deze aan de voorwaarden voldoet.
Als afgelegde kaarten worden omgedraaid naar de nieuwe talon, worden ze vooraf geschud.
Wie drie azen laat zien, heeft gewonnen en het spel is afgelopen.
Kaart 7 betekent twee trekken, wat betekent dat de volgende persoon twee kaarten moet trekken. Heeft deze persoon echter ook een 7, dan moet de volgende persoon 4 kaarten trekken, enzovoort.
Ass betekent dat je nog een kaart mag leggen.
Boer is een wenskaart. De speler kan een kleur wensen die vervolgens gespeeld moet worden.
Daarnaast worden vaak nog andere regels toegevoegd. De meest voorkomende is dat de speler in kwestie na het spelen van de voorlaatste kaart de andere spelers moet waarschuwen - bijvoorbeeld door een simpel "Mau" of "laatste kaart!" te zeggen. Als de speler vergeet te melden en een andere speler dit opmerkt voordat de volgende speler zijn kaart legt, moet hij als straf één of twee kaarten trekken en heeft hij het spel niet gewonnen. Verder wordt vaak bepaald dat de functie van de eerste open kaart aan het begin van het spel geen effect heeft of, in het geval van een wens, afhangt van de dealer of de laagste kaart in de talon.
Ook andere extra functies voor resterende kaartwaarden worden van tijd tot tijd bepaald, vooral wanneer met meer dan 32 kaarten wordt gespeeld. Vooral hier zijn de verschillen regionaal het grootst. Hieronder worden er enkele opgesomd.
Kaart 9 kan altijd en bij alle kleuren en kaarten worden gelegd.
Kaart 8 is de schorsingskaart. De volgende speler moet een ronde uitzitten en mag geen kaart spelen.
Varianten van het spel
Naast de hierboven beschreven standaardregels en veel gespeelde uitbreidingen kent Mau-Mau ook talrijke varianten. Naast het definiëren van verdere speciale functies of het aanscherpen van bestaande regels, krijgen individuele kaarten (bijvoorbeeld de schoppenvrouw) vaak speciale functies. Sommige regels beïnvloeden ook het verloop van het spel - zoals zwijgregels, strafkaarten voor gemiste richtingen, enz. Ook hier is het raadzaam de precieze regels met de andere spelers te verduidelijken voordat het spel begint.
Einde van het spel
The first player to play all his cards wins. Winning is announced with a shout of "Mau" or "Mau Mau", in Switzerland "Tschau Sepp!” The remaining players usually finish the game.